Fiestas & Montañismo

Hola Amigas Y Amigos


Moe en voldaan zit ik met een heerlijk drankje naar jullie te schrijven. Ben afgelopen nacht om half één begonnen met het beklimmen van de Cotopaxi, het was een barre maar geweldige tocht. Helaas zat voor ons het weer niet mee, waardoor we tot 5700 meter zijn gekomen en dus net niet de top van 5897 meter hebben gehaald. De sneeuw, hagel en de harde wind hebben voor teveel vertraging gezorgd. Je moet namelijk uiterlijk om 8 uur s’morgens aan de top zijn anders wordt de afdaling te gevaarlijk. Uiteindelijk zijn we om half 11 teruggekeerd in de Refugio op 4810 meter. Vind het jammer, maar tegen de natuur kan ik helaas niet op. Onze gids Julian, heeft ons wel bevestigd dat we de top bij goed weer hadden kunnen bereiken. Dus deze gaat op het lijstje been there done that......

Voordat ik verder ga met mijn verhaal, wil ik jullie bedanken voor de leuke reacties op mijn vorige reisverslag. Vind het leuk om jullie met mijn verhalen te laten meereizen. Wil je wat meer weten, stuur me gewoon even een mailtje.

Nu even terug naar de afgelopen twee weken,
Vanuit het mooie La Esperanza ben ik naar Banos vertrokken. Banos is een toeristich plaatsje gelegen in midden van Ecuador en staat bekend om haar hot springs. Hier werkelijk een top tijd gehad; heel veel leuke mensen ontmoet, Fiesta Fiesta en nog eens Fiesta, Salsapasjes, perziklikeurtjes in de nacht, cultuuruitwisseling, boekje met kookkwaliteiten opengetrokken, veel gelachen en proberen mijn spaans te verbeteren in de kroeg.
Verder 2 dagen spaanse les gevolgd, La Ruta de las Cassadas gefietst tot Mera ( circa 50 Km) en een dag wezen Canyoningen (abseilen van watervallen)

Na 6 dagen, studeren, stappen en sporten ben ik samen met Gordon (Schot), Concetta (Italiaanse) en Paula (Engelse) naar Latacunga vertrokken. Van hieruit zijn we afgereisd richting de Quilotoa Loop voor een trekking van 3 dagen. In totaal circa 5 uur per dag gewandeld en geklommen met als eindbestemming Laguna Quilotoa, een kristalblauw meer, super mooi. De lokale bevolking gelooft dat dit meer geen bodem heeft en oneindig diep is. Volgens wetenschappers zou het meer circa 250 meter diep zijn.
Naast de schoonheid van de trekking, diende deze ook als hoogte training voor de Cotopaxi. Het is namelijk erg belangrijk om te acclimatiseren, dit om hoogteziektes te voorkomen. Na terugkomst lekker met z’n vieren een dagje gerelaxed om vervolgens richting Parc Cotopaxi te gaan. Hier nog een dagje gewandeld en toen was het zover..... Op naar de Refugio.....

Aankomende weken staan in het teken van het spaans onder de knie krijgen. Heb hier de laatste week weinig aangedaan, i.v.m. al mijn sportieve activiteiten. Wil het echt beter spreken, zo mooi als je met de mensen kan communiceren. Verwacht over circa twee weken in Peru te zijn, dan horen jullie weer van mij.

Het gaat jullie allemaal goed! Geniet!
Voor diegene die volgende week naar de zomerfeesten/vierdaagsefeesten gaat, heel heel veel plezier, ga dit zeker missen! Maar drink er minimaal eentje op mij!

Adios Y Muchos Suerte

Thijs!

Wist je dat:
- Mijn barre klimtocht met tot een hoger niveau heeft gebracht als de hoogste berg in Europa.
- In de lokale restaurants je in de keuken mag afrekenen
- Het ophalen van een dikke klodder hier zonder schaamte gaat om deze vervolgens met nog minder schaamte op de grond neer te leggen.
- Ze hier Gele taxi’s hebben
- Dat men Geitenmelk rechtstreeks van de geit op straat verkoopt
- Er geen gebrek bestaat en eten en drinken in de Bus. Wanneer de Bus ergens stopt stapt er altijd wel iemand in die iets probeert te verkopen.
- Sommige matrassen echt aan vervanging toe zijn
- De slechtst geklede toerist toch zeker de Amerikaan is
- De variaiteit van de Ecodoriaanse keuken niet heel groot is; rijst, friet, salade met kip of rijst, friet, salade met (varkens/rund vlees) of rijst friet, salade met vis. Ik daarom regelmatig een europeese keuken aandoe of mijn eigen recepten boekje open trek.